از آنجا كه جواد طباطبايى در به در به دنبال منابع اساسى زبان هاى ديگر است و پيدا نمى كند بد نديدم حكايت منابع زبان فارسى را با تكيه بر منابع و نتايج زير به طور خلاصه يادآور شوم. همچنين يادآورى مى كنم كه قبلاً بعضى از اين منابع را با نوشته هايى تشريح كرده ام و بعد از اين هم اگر عمرى باقى باشد تشريح خواهم كرد.
شاهنامه: مدافع استبداد سلطنتى، مردم ستيز، ديگرى ستيز، پر از آموزه هاى نژادپرستى.
گلستان سعدى: مثل شعرهاى حافظ پر است از بچه بازى هاى سنتى تهوع آور و نصايح كوچه بازارى عوامانه. نود درصد از كلمات استفاده شده در متن گلستان به عربى است…
و …و… و…
هفتاد درصد از منابع ادبى جديدى كه با هياهو مشهورشان كرده اند كپى ادبيات روسيه، آمريكاى لاتين، تركيه، آلمان و … مى باشد. نگاهى به رمانهاى دولت آبادى و سووشون و سمفونى مردگان و …بيندازيد. بيشتر اين آثار شبيه بيانه هاى احزاب سياسى است. حزب توده در شكل گيرى اين آثار براى مدتى تاثيرگذار بود. آثار صادق هدايت نوعى كپى بردارى مستقيم از كافكاست.
شصت و پنج درصد از موسيقى فارسى تحت تاثير موسيقى تركى و عربى است. كارشان به جايى رسيده كه از سر ندارى به مصادره ى نوع هاى موسيقى ديگران برخاسته اند. موغام تركى را موغام خويش مى پندارند. رقص و موسيقى بندرى عربها مشهورترين موسيقى زبان فارسى است. حتى در نوحه خوانى هم از ترانه هاى تركيه اى كپى بردارى مى كنند.
سينماى فارسى تقريباً سخنى براى گفتن ندارد و جالب اينجاست كه با لابيگرى هاى سياسى، جوايز سينمايى مى گيرند. و جالبتر اينكه فيلمهايى كه جوايز خارجى مى گيرند همه شان روايتگر سياهى اجتماع فارسى اند. يعنى به جاى اينكه از روايتگرى اجتماع رياكار و دغلباز و سياه خويش احساس شرم كنند به آن افتخار مى كنند. البته جايزه اش را هم مى گيرند. دنيا هم به نوعى با افشاى بربريت مدرن در فيلمهاى فارسى حال مى كند. در اين فيلمها حضور زبان و قوم فارسى بيداد مى كند و ديگر مليت ها در فيلم ها يا غايبند و يا تحقير مى شوند. اين غياب در متن هاى ادبى و تاريخى فارسى هم به وضوح ديده مى شود. فيلم فارسى فقط سفارشى ساخته مى شود و نتوانسته خود را از گرداب سياست زدگى برهاند.
نود درصد از منابع زبان فارسى آميخته به گفتارهاى نژادپرستى است. شاهنامه بيانيه ى نژادپرستى زبان فارسى است. تاريخنگارى فارسى همه اش از دريچه ى نژادپرستى نوشته است و براى همين تحت تاثير حس نژادپرستى، كتابهاى تاريخى زبان فارسى پر از جعل و تحريف و خيالپردازى است.
در زمينه ى حقوق و مملكت دارى بهتر است بدانيد كه قانون اساسى فعلى زبان فارسى ترجمه ى قوانين اروپايى است البته با الحاق و اضافات مواد نژادپرستى و استبدادى. مثلاً جاى اصل شاهنشاهى را اصل ولايت فقيه مى گيرد و …
در قانون اساسى ايران و زبان فارسى ، به جز دو سه كلمه از اصل پانزده در بقيه ى موارد، حقوق مليت هاى ديگر كه در اكثريت اند ناديده شمرده شده است. متن قانون اساسى ايران ( زبان فارسى ) ، يك روسياهى تاريخى است. خارج از الحاقات ترجمه شده ى خارجى، الحاقات داخلى، الحاقات ايدئولوژيكى و نژادپرستانه است.
موضوع قابل توجه براى علاقه مندان اين است كه منابع زبان فارسى آنقدر مملو از الحاقات تخريبى و تحريفى و نژادپرستانه مى باشد كه دست ما و حقيقت جويان را در افشاى ماهيت زشت انسان ستيز آن باز گذاشته است و ما لازم نيست در رد آن منابع به دنبال منابع زبانهاى ديگر باشيم. خود منابع زبان فارسى رديّه اى بر منابع زبان فارسى است.
هنوز هم بهترين منبع زبان فارسى همان قرآن عربى است كه بر تاقچه هايشان مى گذارند و مسافرهايشان را با آن راهى مى كنند . خنده دارترين اقدام مضحك در تاريخ بشرى اين است كه رئيس جمهور و نمايندگان زبان فارسى براى حفظ مملكت و منابع فرهنگى و سياسى زبان فارسى خويش به قرآن عربى قسم مى خورند!
فارسها حتى يك كتاب فلسفى ندارند. در فلسفه فقط نقل قول از فيلسوف هاى غربى را خوب بلدند و مثل هواداران فوتبال دعواى طرفدارى فيلسوف هاى خارجى را مى كنند. براى مثال جواد طباطبايى ذوب در انديشه هاى مسخره و كهنه ى هگل است و فلسفه را در هگل خلاصه مى كند. آنها از عصر نوين فلسفه چيزى سرشان نمى شود. معدودى از آنها دارند فيلسوف هاى زنده و معاصر را ترجمه مى كنند. يعنى آنها مترجمى بيش نيستند. همين جواد طباطبايى يك مترجم درجه پنجم بيشعورى است كه چون در فلسفه گل نمى كند مى زند به سياست و حاشيه.
بيشتر منابع فرهنگ فارسى ترجمه است. در طب و جامعه شناسى و غيره.
متن ها و پاورقى ها پر است از نقل قول از منابع زبان انگليسى.
جعل و خرافه و تحريف در منابع زبان فارسى از اصول نوشتارى محسوب مى شود.
قبلاً هم گفته ام كه زبان فارسى يك زبان كامنت نويس است. اين زبان در پاورقى زبان هاى ديگر دارد حاشيه نويسى مى كند.
harayturk@
