چرا مسئله خلع سلاح نیروهای نظامی ایران، تا کنون و در رسانه های عمومی، آن هم بطور جدی مطرح نشده است؟
علل “تابو” شدن بحث از خلع سلاح نیروهای مسلح ایران چیست که ایرانیان جسارت بحث از آن را ندارند؟
آیا ایرانیان می ترسند که مورد حمله و هدف انتقامگیرانه نیروهای مسلح قرار بگیرند؟
آیا نیروهای مسلح ایران، عامل سرکوب و دیکتاتوری در ایران نبوده و نیستند؟
نقش نیروهای مسلح ایران، در داخل ایران چیست؟
نقش این نیروهای مسلح در خارج از ایران چیست؟
آیا دیکتاتوری تاریخی در ایران، بدون حضور نیروهای مسلح در ایران، ممکن بوده و ممکن است؟
آیا ایرانیان، نیروهای مسلح را ستون امنیت داخلی و ضامن امنیت خارجی ایران می دانند؟ یا نیروهای مسلح ایران، این مملکت و ملل را بارها به جنگ داخلی و خارجی کشانده اند؟
اگر نیروهای مسلح ایران نباشند، چه اتفاق هایی منفی، ممکن است رخ بدهد؟
فواید وجود نیروهای مسلح در ایران و برای ایرانیان چیست؟
مضرات خلع سلاح نیروهای مسلح ایران چه هستند؟
تولیدات و محصول نهایی نیروهای مسلح ایران چیستند؟
نیروهای مسلح ایران چه میزان هزینه بر ملل این کشور تحمیل می کنند؟
با 15 میلیارد دلار هزینه دلاری نیروهای مسلح ایران، سالانه چه تعداد کار در صنایع تکنولوژیک می تواند تولید کرده و چه تعداد بیکار را به بازار کار صنایع اساسی کشاند؟
تخمین زده می شود که نیروهای سپاه، ارتش و نیروهای هوایی، دریایی، زمینی آن ها بر روی هم بیش از ۶۶۰ هزار نفر هستند. حداقل حقوق ماهانه آن ها، در حدود ۳۰ هزار میلیارد تومان در سال است که هیچ تولیدی، جز غرور تو خالی و حمایت روانی از نژادپرستی پانفارسیسم در داخل ایران و در منطقه ندارد.
با ۳۰۰۰۰ میلیارد تومان، بودجه جاری پرسنلی نیروهای مسلح، در هر سال، چقدر کار تولیدی می توان ایجاد کرد که بر رفاه، ثروت و توانایی این ملل بیفزاید؟
هزینه های خرید، نگهداری و جایگزینی چندین میلیون سلاح انفرادی، حدود (۴) چهار هزار اراده توپ، حدود دو (۲) هزار تانک، حدود ۳۱۰ هواپیماهای بمب افکن و باربری، حدود ۳۶۵ هلیکوپتر و محهمات این ها، چقدر می شود؟
آیا نمی توان از این پرسنل و از عمر دو سال هدر رفته ۴۲۵ هزار سرباز، بازده اقتصادی در جهت تولید ثروت در این جامعه استفاده کرد؟
هزینه اشغال یا خرید زمین ها، ساخت و نگهداری صدها پادگان در سراسر ایران چقدر است؟ آیا نمی توان از آن همه منابع، در جهت رفاه عمومی بهره گرفت؟
آیا نیروهای مسلح ایران، عامل سرکوب آزادی ها، حقوق ملل در داخل ایران نیستند؟
آیا رژیم های یک قرن اخیر ایران، با تکیه بر نیروهای مسلح، از آزادی، حقوق بشر و دموکراسی جلوگیری نکرده اند؟
نقش نیروهای مسلح ایران در عدم رشد دموکراسیخواهی و آزادیخواهی در این سرزمین ها چیست؟
نیروهای مسلح ایران در سرکوب خواست های دموکراتیک در داخل ایران، چه نقشی را داشته اند و دارند؟
آیا نیروهای مسلح، عامل اصلی عدم رشد دموکراسی در ایران نیستند؟
آیا در یک قرن اخیر، کارآیی نیروهای مسلح، جز در سرکوب خواست ها و حقوق ملل در داخل ایران، چیز دیگری بوده است؟
آیا نیروهای مسلح، جز تحکیم پانفارسیسم و پان آریاییسم، نفعی بر ملل غیر فارس، در داخل ایران داشته اند؟
آیا، این نیروهای مسلح نبوده اند که در مقابل حرکت های مردمی ملل مختلف در ایران، ایستاده و به قتل عام ده ها هزار انسان دست زده اند؟ و با حقوق ملل مخالفت کرده و حرکت های ملی را نابود کرده اند؟
آیا این نیروهای مسلح نبوده و نیستند که با زبان ها و حقوق انسانی ملل غیر فارس در ایران مخالفت کرده و به تورک زدایی و عرب زدایی از فرهنگ عمومی و گسترش پانفارسیسم در ایران و جهان، همت گماشته بوده و همت گماشته است؟
آیا سرکوب و قتل عام قیام حکومت دموکراتیک شیخ محمد خیابانی در آزربایجان،
سرکوب و قتل عام قیام حکومت دموکراتیک پیشه وری در آزربایجان،
سرکوب و قتل عام جنبش خلق مسلمان و آیت الله شریعتمداری در آزربایجان
سرکوب قیام و حکومت دموکراتیک قاضی محمد در کردستان،
سرکوب و قتل عام جمهوری گیلان،
سرکوب جنبش مردمی تورکمنستان جنوبی،
سرکوب جنبش شیخ خزعل و عرب ها،
سرکوب و قتل عام جنبش بلوچ ها،
سرکوب و قتل عام جنبش مصدق،
سرکوب جنبش مردم مشهد در مسجد گوهرشاد،
سرکوب ملل و حقوق کردها در اوایل انقلاب،
سرکوب جنبش سبز فارس ها،
سرکوب اعتراضات مردم تورک آزربایجان به توهین و تحقیر در روزنامه ایران
سرکوب اعتراضات مردم تورک آزربایجان در تحقیر این مردم در برنامه فتیله،
سرکوب مردم عرب در طول دوسه ماه گذشته،
و …
آیا در همه این سرکوب ها، نیروهای مسلح در دفاع از خواست و حقوق مردم ایستادگی کرده اند یا در مقابل این ملل ایستاده و فرزندان آنان را قتل عام کرده اند؟
آیا این نیروهای مسلح ایران نبود که علیه قاجار کودتا کرد؟
آیا این نیروهای مسلح ایران نبوده که دو بارعلیه مصدق کودتا کرد؟
آیا این نیروهای مسلح ایران نبود که همیشه و از پایان دوره قاجار تا کنون، به عامل خارجی برای تامین منافع استعمار خارجی در داخل ایران بدل شده است؟
آیا این نیروهای مسلح ایران نبود که در مقابل تهاجم روس، انگلستان و آمریکا به ایران و اشغال کامل ایران و از بین بردن دولت و ارتش آن، هیچ مقاومتی نکرند؟
آیا در جنگ ایران، علیه عراق هم این نیروهای مردمی نبودند که در مقابل اشغال ایران توسط نیروهای عراقی ایستادگی کردند و گرنه، عراق ایران را اشغال می کرد و یا مجاهدین از مهران تا تهران، ایران را اشغال می کردند؟
آیا رهبران سیاسی ایران، در یک قرن اخیر، با تکیه بر نیروهای مسلح ایران، قانون اساسی و حقوق ملل در ایران و همچنین قوانین حقوق بشری بین المللی را نقض کرده اند؟
آیا نیروهای مسلح ایران، باعث نوعی از رشد، روشنفکری، پیدایش طبقه الیتی که به منافع ملی ملل در ایران، در مقابل منافع دولت بایستند، شده است؟
آیا نیروهای مسلح ایران مشغول چپاول و غارت ثروت این ملل نیستند؟
آیا قاچاق مواد مخدر در دست این نیروهای مسلح نیست؟
آیا این نیروهای مسلح میلیون ها فرزندان این ملل را معتاد نکرده اند؟
آیا نیروهای مسلح ایران وارد رانتخواری اقتصادی و قاچاق اقتصادی نشده اند؟
آیا نیروهای مسلح ایران، در بمب گذاری های داخلی، برای آماده سازی زمینه اعدام ها و تسویه حساب های سیاسی، نقش اساسی را نداشته اند؟
آیا این نیروهای مسلح ایران نبودند که ده ها هزار تن را در زندان ها و بدون محاکمه، اعدام کرده اند؟
آیا این نیروهای مسلح ایران نیستند که هر از گاهی، سفارتخانه های خارجی در ایران را اشغال می کنند و ملل ساکن در ایران را تا آستانه جنگی دیگر در منطق، پیش می برند؟
آیا این نیروهای مسلح ایران نبوده که برای صدور انقلاب به دیگر کشورها، در امور داخلی عراق دخالت کرده و عراق را مجبور به دفاع از خود و حمله به ایران کردند؟
آیا این نیروهای مسلح ایران نیستند که در تک تک کشورهای مسلمان منطقه، دخالت کرده و گروه های طرفدار خود را سازماندهی و حمایت مالی می کنند؟
آیا این نیروهای مسلح ایران نبوده که علیه مقام های عربستان سعودی در مراسم مکه، انقلاب براه انداختند؟
آیا این نیروهای مسلح ایران نیستند که در سوریه، عراق، افغانستان، یمن، لبنان، مصر، فلسطین، اسرائیل و … دخالت مستقیم می کردند و دخالت می کنند؟
آیا این نیروهای مسلح ایران نیستند که می توانند، ایرانیان را درگیر جنگی دیگر در منطقه بکنند؟
آیا بخاطر وجود این نیروهای مسلح نیست که ایرانیان به بیماری نژادپرستی مبتلا شده اند؟
آیا وجود نیروهای مسلح ایران، باعث رواج خود برتربینی پانفارس ها و گسترش فرهنگ توهین و تحقیر غیر فارس ها در منطقه و جهان نشده است؟
آیا نمی توان با خلع سلاح نیروهای مسلح ایران، به نوعی دیگری از منطقه اندیشید که در آن صلح، برادری و برابری حقوقی برقرار باشد و منطقه در تهدید نباشد؟
آیا نیروهای مسلح ایرانی باعث پیدایش و رونق مسابقه تسلیحاتی در منطقه نشده اند؟
آیا ثروت ملل فقیر خاورمیانه، برای خرید، نگهداری و آموزش نیروهای مسلح، به جیب ملل و کشورهای ثروتمند سرازیر نمی شود؟ و در مقابل فقیرتر شدن ملل منطقه، دول و شرکت های تولید کننده و فروشنده سلاح، ثروتمندتر می شوند؟
آیا با خلع سلاح نیروهای مسلح ایران، از تعداد انسان های کشته شده در منطقه کاسته نمی شود؟
آیا با خلع سلاح نیروهای مسلح ایران، صلح و ثبات در منطقه افزایش نمی یابد؟
آیا با خلع سلاح نیروهای مسلح ایران، ایرانیان نمی توانند، پیشگامان صلح و خلع سلاح منطقه ای باشند؟
آیا خلع سلاح نیروهای مسلح ایران، ترس و آمادگی برای جنگ با تهدید ایران را از بین نمی برد؟
آیا خلع سلاح نیروهای مسلح ایران، اعتماد و دوستی نابود شده و بی اعتمادی رایج در ملل منطقه را به این منطقه برنمی گرداند؟
آیا خلع سلاح نیروهای مسلح ایران، موجب نمی شود که کشورهای عربی و دیگر کشورهای منطقه ای از مسابقه تسلیحاتی و اتمی خارج شوند و به مشابقه رفاه بپردازند؟
آیا خلع سلاح نیروهای مسلح ایران، میلیاردها دلاری که صرف خرید اسلحه با هدف کشتار انسان در منطقه می شود را به تولید کار و رفاه در منطقه سوق نمی دهد؟
آیا سلاح هایی که همه نیروهای مسلح، در این منطقه می خرند، برای کشتن انسان ها خریده نمی شوند؟ و نباید روزی با آن ها انسان هایی را کشت؟
آیا خلع سلاح نیروهای مسلح ایران، از شدت مسابقه تسلیحاتی برای کشتار انسان ها در منطقه نمی کاهد؟
آیا با خلع سلاح نیروهای مسلح ایران، ایرانیان نمی توانند پیشرو صلح و افکار جدید انسان دوستانه در منطقه باشند؟
آیا خلع سلاح نیروهای مسلح ایران، دین اسلام، را از اتهام “دین تروریستی” بودن، رهایی نخواهد داد؟
آیا نمی توان، ایران را به مرکز بین المللی صلح و دوستی در منطقه بدل کرد و فرهنگ نوینی در منطقه تاسیس کرده و رواج داد و الگوی جدیدی برای زیستن در کنار هم ایجاد کرد؟
ایران ایران و ایرانیان مجبور هستند که دایما مسلحانه و در ترس دایمی زندگی بکنند؟
آیا باید دیگر ملل از ایران بترسند؟ آیا نمی شود، ایران به سوئیس و سوئد منطقه بدل شود؟
آیا نمی توان بجای امپراتوری نظامی، امپراتوری حقوق بشری، امپراتوری صلح، امپراتوری اقتصادی، امپراتوری رفاه، امپراتوری امنیت اجتماعی، امپراتوری توسعه اقتصادی، امپراتوری توسعه علمی و تکنولوژیکی و … پدیدار ساخته و الگویی جدیدی ارائه کرد و بر اساس الگوهای 2500 سال قبل نیاندیشید، رفتار و زندگی نکرد؟
آیا نمی توان با پرداخت یکدهم بودجه نظامی کنونی ایران، به یک کشور قدرتمند، تامین نیازهای دفاعی ایران در مقابل حملات خارجی را به آن، واگذار کرد؟ و از هدر رفتن جان و مال ایرانیان دوری جست؟
آیا نیروهای مسلح ایران برای این ملل نوعی از توسعه را به ارمغان آورده اند؟
چه چیزی با پیدایش نیروهای نطامی ایران بدست آورده ایم که با خلع سلاح آن ها، از مزایا را از دست بدهیم؟
آیا حفظ استقلال ایران، تنها با داشتن نیروهای مسلح و هزینه های سنگین امکان پذیر است و راه حل دیگری برای حفظ استقلال نیست؟
آیا نمی توان استقلال ملی را نوعی دیگر و جدید تعریف کرد که در آن نقشی به نیروهای مسلح داده نشود؟
انصافعلی هدایت
تورنتو – کانادا
ببیست و چهارم می 2018
hedayat222@yahoo.com
