چگونه می شود فعالین حرکت تماما مدنی و مسالمت امیز ازربایجان و تورکهای ایران را به چشمان تجزیه طلب دید و به انان احکام سنگین و حبس های طویل المدت صادر کرد ولی در مقابل با احزاب اکراد همچون حزب دمکرات کردستان که سابقه قتل عام بیش از ۶۷۰ نفر از مردم قهرمان سولدوز را در کارنامه ننگین خود دارند به مذاکره نشست؟!! این پارادوکسهای نیروهای امنیتی و سران حاکمیت را چگونه می توان توجیه کرد!؟

جوانان ازربایجان در صیانت و پاسداری از مرزهای کشورمان قربانی تروریزم و زیاده خواهی های گروهها و احزاب ترور کوردی شوند و در عوض سران نظام با این احزاب تجزیه طلب که شاخه های نظامی و ترور نیز دارند به مذاکره بنشیند. به راستی نفوذی های نظام انقلاب اسلامی را از ریل و مسیر واقعی خود خارج ساخته است؟

چگونه می شود تنها رسانه های مجوز دار و قانونی ازربایجان همچون یولپرس و اچیق سوز با دستور عالی ترین نهاد امنیتی کشور ، یعنی شورای امنیت ملی توفیف شود و در مقابل حاکمیت وارد مذاکره با ان احزاب کوردی شود که در زمان جنگ ایران و عراق بر علیه نیروهای نظامی کشور اعلان جنگ کرده و به سودای جدایی به پا خواستند و بسیاری از جوانان پاک این وطن خصوصا جوانان غیور تورک ازربایجان را به شهادت رساندند.

مردم غیور تورک اذربایجان به هوش باشید که این پارادوکسها و برخوردهای خشن با فعالین مدنی تورک و در عوض باج دادن و به پای مذاکره رفتن با اکراد سیگنالهای خوشی را برای جغرافیا و مردم ارربایحان ، مردمی که خفته در خواب بی خبری از تحولات منطقه و خطرات ان هستند ندارد.

کامران متین، استاد روابط بین الملل درباره مذاکره با گروه‌های کرد ایران با جمهوری اسلامی چنین گفت:

دلیل اصلی مذاکره نگرانی جمهوری اسلامی می باشد. که در صورت درگیری احتمالی با آمریکا نیروهای کورد جبهه دومی علیه حکومت باز کنند و از این فرصت برای آزادسازی بخش‌های از کوردستان ایران استفاده کنند.!

حال سوال اساسی این است ان بخشهایی از کوردستان ایران که قصد ازاد سازی ان را اکراد داشته باشند در صورت بروز جنگی ، دقیقا کجاست؟؟

نیک می دانید که اکراد زیاده خواه و احزابشان چشم به خاکهای ازلی و ابدی ازربایجان دوخته اند. حاکمیت چه باجی به انان خواهد داد تا در زمان جنگ ساکت باشند؟؟

دادن مقامات بیشتر دولتی ، کشوری ، و نظامی در ازربایجان؟؟ یا پیشکش کردن بخشی از خاک ازربایجان به انان برای ساکت نگه داشتنشان؟؟ حاکمیت قصد دارد با بازی دادن کارتهایش ، با کارت کردها هم جلوی ارربایحان و تورکها را بگیرد و مشغول کشمکش با اکراد کند هم از طرف کوردها خیالش راحت شود. چرا که کردها را هم رو در روی ما تورکها و اذربایجان قرار دهد. سیاست تقرقه بیانداز تا حکومتت به دوامش ادامه دهد. مخصوصا در مواقع بحرانی که خطر وقوع جنگ خارجی و داخلی وجود دارد.

احتمال جنگ قومی و داخلی بخاطر شرایط بد اقتصادی مردم و اختلاسهای نجومی اقازادگان ، همچنین وجود گسلهای قومی که زمینه و بسترساز اعتراضات و قیامهای مردمی است شدیدا وجود دارد.

این مذاکرات به طور موقت به نفع اکراد خواهد بود و به ضرر ازربایجان و حرکت ملی. چرا که بهای ساکت کردن کوردها و دادن باج از جغرافیای ازربایجان است نه تقسیم قدرت سیاسی از اقتدار تهران. بخاطر همین هم خبر ترور و شهادت مرزبانان کشور توسط عوامل پژاک بایکوت شده و رسانه ای نمی شود.

در این برهه و بزنگاه حساس بر همه ازربایجانیان و تورکها ، فعالان حرکت ملی ، و هر وجدان بیداری که این سیاستهای پشت پرده را می بیند واجب ، ملزم و شدیدا ضروری است که شکل انسجام عملی به خود بگیرند ، متحد شده و از یکدیگر حمایت به عمل اورند. در این زمان حساس دیگر جای ابراز اختلافات نیست. بلکه زمان زمان اتحاد ، انسجام و برادری ، برای گذر از روزهای سخت است.

ان دسته از ازربایجانیانی که در سازمانهای نظامی ، همچون ارتش ، سپاه ، بسیج ، و نهادهای امنیتی فعالیت می کنند و اشراف به جنایتهای اکراد در تاریخ معاصر نیز دارند واجب است که ملت خود را در مقابل زیاده خواهی های اکراد تنها نگذارند.

حرکت ملی هم می طلبد که با ایجاد کمیته های مردمی و اگاهسازی از خطرات احتمالی که هر ان امکان بالفعل شدن دارد اماده برای هر اتفاقی باشد تا غافلگیر نشده و شرمنده ملت خود نشود. تایم شرمندگی ان تایم و زمانی است که گروههای ترور کردی در زمان خلاء قدرت مرکزی در جغرافیای اذربایحان می توانند ایجاد جنایت ، قتل و ترور بکنند.

پس همگی یکدل ، یکپارچه و متحد ، اماده برای جلوگیری از بروز ان تایم شرمندگی در نزد ملت تورک ازربایجان شویم. صیانت و محافظت از مردم و خاک وطن وظیفه تک تک ماست.