رهبران یکصد سال اخیر ایران، هر روز، برای آسیمیلاسیون و از خودبیگانگی و خودفراموشی تورکان، تورکمنان، قشقائی ها، عرب ها، بلوچ ها، کردها، لورها و … از برنامه و سیاست های آموزشی، تاریخی و هویتی جدیدی پرده برداری می کنند و آن ملل تحت اشغال، زیر ستم مضاعف، مستعمره و بدون حقوق هم، با دستانی خالی، در مقابل آن ها ایستادگی می کنند ولی، کدام طرف زودتر خسته شده و میدان را به نفع طرف مقابل خالی خواهد کرد؟
بنظر می رسد که ملل تورک، تورکمن، قشقائی، عرب، بلوچ، کرد، لور و … با دولت استعمارگر پانفارسیسم در نبردی دائمی و یکصد ساله هستند. یکی از این دو جبهه باید پیروز میدان بوده و دیگری، شکست خورده از میدان بدر برود و به سیستم های تاریخی باطل شده بپیوندد.
جدیدترین جنگ پانفارسیسم اداری، سیاسی، حقوقی و قضائی، بر علیه ملل غیر فارس زبان در ایران، با نام “سنجش زبان فارسی” برای نابودی و آسیمیلاسیون نو باوگان ملل تورک، تورکمن، قشقائی، عرب، بلوچ، کرد، لور و … رونمایی شده است.
چرا دولت پانفارسیست، سیاست فارسی سنجی را به میدان آورده است؟
سیاست فارسی سنجی، در پی چیست؟
آیا فارسی سنجی، تنها یک سیاست آموزشی دولت و پانفارسیسم سیاسی، اداری، حقوقی، امنیتی، پلیسی، نظامی-انتظامی و … در این مقطع تاریخی در ایران است؟
چرا فارسی سنجی را در این اوضاع و زمانه که احتمال جنگ بین ایران و غزب قوت گرفته است، به اجرا می گذارند؟
آیا می توان، رونمایی از چنین طرح های تورک، تورکمن، قشقائی، عرب، بلوچ، کرد، لور و … ستیزانه را جنگ بین پانفارسیسم اداری، سیاسی، حقوقی، امنیتی و … و آن ملل نامید؟
چگونه و با چه روش ها و راه هایی می توان با سیاست های مشابه فارسی سنجی پانفارسیسم رسمی و اداری در مدارس و در سراسر ایران، مقابله و مبارزه کرد؟
آیا اعتراض های محدود، در جزیره های دور از هم و بدون مدیریت واحد اقشار مختلف ملل غیر فارس، برای مقابله با سیاست های پانفارسیسم سیاسی، اداری و حقوقی و … کافی است یا باید فکر و مکانیزم جدیدی برای فرماندهی جنگ با پانفارسیسم ایجاد کرد؟
آیا راه ها و اعتراضات مدنی و کمپین های آنلاین و حتی اعتراضات محدود و کم دوام ملل، برای ستیز با سیاست های جنگی پانفارسیسم بر علیه حقوق مدنی، فرهنگی، تاریخی و تمدنی ملی ملل تورک، تورکمن، قشقائی، عرب، بلوچ، کرد، لور و … کافی است؟
آیا پانفارسیسم اداری و حقوقی، تصور نمی کند که تا حالا (در یک قرن اخیر) پیروز میدان بوده و از این به بعد هم می تواند ملل تورک، تورکمن، قشقایی، عرب، بلوچ، لور و … را به عقب نشینی بیشتر از گذشته وادار بکند؟
آیا ملل تورک، تورکمن، قشقایی، عرب، بلوچ، لور و … در ضعیف ترین مقطع تاریخی خودشان قرار دارند که پانفارسیسم جنگ خود بر علیه این ملل را شدیدتر از گذشته و با اجرای علنی تر سیاست های آسیمیلاسیون را به اجرا می گذارد؟
مردم و افراد در داخل و سراسر ایران، برای مخالفت با این نوع از سیاست های جنگی بر علیه ملل غیر فارس، چه کار می توانند بکنند؟
افراد و احزاب استقلال طلب و فدرالیست های ملل تورک، تورکمن، قشقائی، عرب، بلوچ، کرد، لور و … در این مقطع تاریخی، برای مقابله با استراتژی ها و تاکتیک های جنگی دشمن ملل غیر فارس، چه می توانند بکنند؟
آیا دعوت ملل غیر فارس به صلح، آرامش و تعامل مدنی با پانفارسیسمی که با تمامی قوا بر علیه این ملل می جنگد، راهکاری برای تسلیم کامل نیست؟
آیا سیاست های پانفارسیسم آموزشی، فرهنگی و زبانی، تنها راه جنگ بین پانفارسیسم و ملل تورک، تورکمن، قشقائی، عرب، بلوچ، کرد، لور و … است یا پانفارسیسم در جبهه های دیگر هم با این ملل می جنگد؟
انصافعلی هدایت
تورنتو – کانادا
دوم (۲) آگوست ۲۰۱۹
hedayat222@yahoo.com
