فضای رسانه های اجتماعی به قدری از تصاویر دلخراش جعلی و حقیقی پرشده است ، تو گویی تمامی این “دازمن” های که در اروپا و آمریکا نشسته اند به اشاره ای به میدان جنگ سرازیر می شوند و رگهای گردن افروخته می کنند و صلح را به ارمغان می آورند.

تورک ها با کوردها هیچ مشکلی ندارند و صد البته کوردها مزیتی دارند و آن هم این است که پارسیان آن ها را ایرانی می دانند برخلاف تورکها که هیچ وقت لفظ ایرانی برا آنان بکار برده نشد، یا عصیانگر و وحشی و متجاوز و یا جدایی طلب!

نمی خواهم به ریشه های تاریخی اختلافات و جدایی ها فی مابین اتراک و اکراد بپردازم و نوشته را مثنوی هفت من کنم ولی وقتی نگاهی گذرا به این روند تاریخی زیست قومی می اندازم متوجه می شویم که سالیان سال کوردها و تورک ها چه در ایران و عراق و تورکیه و سوریه کنار هم زیسته اند، در حکومتهای تورک ایرانی و عثمانی اشتراک داشته اند، جنگیده اند، دختر داده اند و عروس گرفته اند، اما بعد از بحران های فی مابین دو دولت تورک صفوی و عثمانی، جنگ جهانی و لوزان و سور، برخی عشایر کورد بازیچه سیاست های استعماری قرار گرفتند، غرب آذربایجان غرق خون شد، به همراه آسوریان و ارامنه مهاجر عراق و تورکیه غرب ایران و تورکیه به حمام ثار بدل شد.

عصیان های “شیخ عبیدالله”، “شیخ سعید”، “سید رضا “و “سیمیتقو” جز فلاکت و خون برای مردم منطقه ارمغانی نداشت، احزاب چپ رادیکال، کومله، دموکرات و قاضی محمد و غیره چیزی جز خون برای منی که زاده همین منطقه اورمیه هستم خاطره ای جز ترس و درد نداشته است.

ما فامیل کورد هم داریم، همسایه ی کورد و حتی الان در تورکیه در محیط آکادمیک و کار هم اکراد هستند ،لیکن با آن تصویری که در رسانه ها و زیر پروفایلهای ساحل نشین اروپایی نقاب انسان دوستی زده اند خیلی فرق دارند، از جنگ گریزانند، کشورشان را دوست دارند، همسایه هایشان را دوست دارند و بر خلاف دید غالب، بسیار متدین هستن و از تورک ها نفرت ندارند، همین چند روز پیش خویشاوند یکی از این دوستان در حمله گروهکهای تروریستی کوردی سوری به سوروچ کشته شد به همین سادگی!

من هیچ مخالفتی با حق طبیعی خودمختاری و یا غیره ندارم ،لیکن نه با سلاح، نه با آواره کردن گروهای ائتیکی مثل اعراب و تورکمن ها و آسوری ها و آرامی ها، نه با بمب گذاری و کشتن انسانها، منی که فامیل کورد دارم ، دوست کورد دارم، خانواده ام پر از شهدایی ست که توسط گروههای تروریستی کورد کشته شده اند، از عموی مادر و شوهر عمه و غیره، پس من این درد را خیلی بهتر از تویی که تو تهران و پاریسی که هوای پرچم و چفیه کرده ای می فهمم.

همین یک ماه پیش کرکوک بودم، شهری که بوی نفتش از بوی ادکلن های پاریس مشهورتر است اما چه فایده که کرکوک تورکمن رفته رفته دارد آب می شود و مهاجران متمول جای جای شهر را اشغال کرده اند ، جوان بیکار تورکمن مجبور است برود حشد شعبی شود و این گناه ماست! الغیاث

تورک ها بر خلاف شماها که فقط دم می زنید، فاشیست نیستند، من هیچ وقت در اینجا احساس غربت نکردم، به من نگفتند که تو افغانی و یا عربی نمی توانی خانه اجاره کنی، اصلا و ابدا، پنج میلیون انسان آواره را پناه دادند بدون هیچ چشمداشتی، شاید به نوع حکومتش منتقدی، حاکمش را عادل نمی دانی ، اما به مردمش که پنج میلیون مهاجر را به آغوش کشیدند، چهل سال با ترور زیستند، حق نداری اینگونه رفتار کنی، اگر این مردم برای سربازش گوسفند قربانی می کنند و پرچم می چرخاند ،نه برای کشتن انسانها بلکه برای رها شدن از اژدهای تروریست است که سالهاست جان فرزندانش را می گیرد، مگر مادران داغدار ماکویی و خویی یادتان رفته است؟ برای فهمیدن این ها نه نیازی به دفاع از حسنی و خلخالی و غیره و عکسهای شعبده بازی داریم و نه نیاز به کوبیدن تورک و عثمانی و صفوی و شهید و فارس و تورک!

مشکل شمال سوریه مشکل کورد نیست، مشکل تورک بودن است، زیرا تورک ها هیچ وقت نتوانستند خود را ایرانی حس کنند، آنقدر کین و نفرت برایشان تلاوت کردید که هیچ وقت نتوانستید با کسانی که هموطنتان هستند و یا سالها آنسوی مرزها با فرهنگ شما عجین شده اند احساس قرابت کنید و از این ناراحتید ، چرا در بوسنی و تورکستان چین و سومالی کسانی هستند که با تورک ها حس قرابت دارند و لبنان و عراق ما پرچم می سوزانند، شما هم پرچم بسوزان، فحش بده اما اگر می خواهی این باتلاق کثیف و متعفن خاورمیانه روزی خشک شود، کاری کن نفرت و کین و ترور رخت بربندد.

به جای فتوشاپ و فتو مونتاژ و دروغ و استفاده ابزاری از اردوغان برای تحقیر تورک ها، کمی بیاندیش، دیروز آمریکا، فردا اسد و سوریه، پس فردا آیا دوستی برایت در منطقه باقی خواهد ماند؟! همسایگانت، همین تورک ها و اعراب و آسوری ها و آرامی ها و افغان ها هستند، پس سعی نکن به کسی که می توانست مثل سرباز آمریکایی، تجاوز کند و شهر را با خاک یکسان کند متجاوز بگویی، زیرا مشکل این منطقه ائتینک ها و نژادها نیستند، ترور و قتل و سکوت است.

ما همدیگر را دوست داریم اما بدون ترور و تکرار خاطرات خونین سالهای گذشته، به همین اندازه یک اویغور یک هویی و یک تاتار با تو، بلی تو را می گویم، قرابت فرهنگی دارد، اما تو هنوز از تحلیل فضا و چند خبری که “آذری” ها نشخوار می کند عاجزی ….در آخر مطلبی از دوستم “احمد زید آبادی” ذکر می کنم که به نظر م زیبا است و لب مطلب را کمکی ادا می کند، اندکی نمکین، اندکی ترش…..

احمد زیدآبادی در موردشمال سوریه مطلب خوبی نوشته است، زیدآبادی می نویسد :

” تورکیه با اقلیم خودمختار کوردها در شمال عراق به راحتی کنار آمده است و از تکرار این تجربه در شمال سوریه نیز به نظرم هراسی ندارد. کوردهای شمال عراق اما هنگامی نظر مساعد تورکیه را به خودجلب کردند که به طور کامل از پ ک ک فاصله گرفتند و بدین ترتیب کمترین ادعایی در بارۀ کوردهای تورکیه مطرح نکردند. در صورتی که کوردهای سوریه نیز قادر به گام نهادن در مسیر کوردهای عراق باشند؛ به نظرم راهی برای حل اختلافات بنیادین آنها با تورکیه گشوده خواهد شد.”