با یک سئوال کلیشه ای شروع می کنم؛ چه فرقی بین خامنه ای آدمکش با اپوزیسیونی که در سایه ی علَم های عاشورا سینه و زنجیر می زند وجود دارد؟! و حرف آخر را همین اول می زنم؛ باید خاورمیانه را خالی از دین سیاسی کنیم.

سئوالی که بیشتر از همه مرا اندوهناک می کند این است که چرا غرب باید بر روی اپوزیسیونی که شکل دیگری از دین سیاسی است هزینه کند؟! چه فرقی بین فاطی کماندوهای رژیم با فاطی های اپوزیسیونی دین سیاسی وجود دارد؟! چه فرقی بین سروش و کدیور با جنتی و مصباح وجود دارد؟!

اینها همه بر آمده از اندرونی اندیشه ای انسان ستیز و جهان ستیز هستند. دین سیاسی به هنگام قدرت، تیغ می کشد و به هنگام افول، جیغ می کشد. به هنگام قدرت، سایه ای از استبداد و استعمار را بر سر انسان آوار می کند و به هنگام ضعف، فرهنگی از جیغ و ناله و داد و فغان و اشک و آه راه می اندازد و انسان را بر مسیر اندوه و نابودی می اندازد.

ایران امروزین، شبیه داستان‌های خرافی تذکرة الاولیا است. اولیایی که در خواب و خیال و خرافه می لولند و مردم را همسطح بیسوادی و نادانی خویش نگه می دارند. اولیایی که اقتصاد و پیشرفت و دانش را از انسان دریغ می کنند.
خیلی صریح و بی پرده باید بگویم دین سیاسی اصلی ترین عامل استبداد و استعمار و خشونت و فقر و تبعیض و جهل است.

امثال مرا جهل ملت ها قبل از ظلم حکومت ها ناامید می سازد. و البته من از سازندگان جهل قبل از هر دوی آنها می گریزم. جهل مقدس، جهل حلال، جهل حرام، جهل مرکب، جهل منطقه ای، قومی ، قبیله ای، جهل کشوری، جهل جهانی… بیشتر احزاب سیاسی در کار صادرات و واردات جهل هستند.

جهالت منبع خوبی برای کسب و کار است. حتی جهالت، انسان را سریعتر مشهور می سازد. اکثر لیدرهای سیاسی به خصوص لیدرهای سیاسی خاورمیانه با جهل مردم هماهنگ هستند. جهل مردم را کمی بالا و پایین می کنند، آرایشش می دهند، رژ لب و کرم صورتش را فراموش نمی کنند. خوب بسته بندی اش می کنند و با تعجب تمام بر روی بسته ی جهالت مارک دموکراسی می چسبانند. از رادیکال های دینی و از اکثریت جاهل رای کسب می کنند و شعار می دهند که؛ قدرت دموکراسی را ببینید!

متاسفانه خاورمیانه بزرگ نخواهد شد.