فریادی علیه ظلم؛ صدای همسر مهندس ودود اسدی در اعتراض به بی‌عدالتی دستگاه قضایی

همسر من، ودود اسدی، فعال سیاسی آذربایجانی، نزدیک به دو ماه است که به دلیل دفاع از حقوق بشر و اعتراض به بی عدالتی و تبعیض ها بی هیچ روند دادرسی عادلانه ای و بدون دسترسی به ابتدایی ترین حقوق قانونی و انسانی اش در زندان اوین محبوس است.

ودود اسدی، نه تنها بی هیچ گناهی ظالمانه محبوس گردیده، بلکه در کمال بی شرمی حتی حق ابتدایی دفاع از خود را نیز از او سلب کرده اند و در حالی که روز شنبه ۶ اردیبهشت ۱۴۰۴، دادگاه تجدید نظر در رابطه با پرونده ای که در آن به ۵ سال و ۶ ماه حبس محکوم شده است در شهر رشت برگزار خواهد شد، او از حق حضور در جلسه و دفاع از خود در برابر اتهامات پوچ و بی اساس محروم است. این نه فقط ظلم ، بلکه تحقیر آشکار عدالت است!

و حتی در وضعیت فعلی که تایماز، فرزند ۱۳ ساله ودود اسدی طی چند روز آینده تحت عمل جراحی قرار خواهد گرفت سیستم قضایی از پذیرش درخواست قانونی پابند الکترونیکی امتناع کرده و با بی رحمی تمام این درخواست را رد کرده تا فرزند ۱۳ ساله ایشان در این روز های دشوار از حضور پدر در کنار خود محروم باشد و علاوه بر تحمل رنج جسمی نبود پدر روح اورا نیز بیازارد.

من، همسر او، دیگر سکوت نخواهم کرد.
فرزندانم که هرروز به دلتنگی و اضطراب ادامه میدهند دیگر تاب این بی عدالتی و ظلم آشکار را ندارند.

این نه تنها ظلم به ودود اسدی، بلکه شکنجه روانی دو کودک معصوم است که در سایه این ظلم در حال نابودی اند و این ظلم نه تنها به ودود اسدی و خانواده اش بلکه به انسانیت تحمیل شده است.

این تنها شروع فریاد اعتراض ماست. ما نه از این ظلم می‌ترسیم، نه به سکوت تن می‌دهیم. ودود اسدی در زندان است، اما صدای ما در خیابان‌ها، در رسانه‌ها و در دل هر انسان آزاده‌ای که به عدالت باور دارد، طنین‌انداز خواهد شد. این سیستم باید پاسخگو باشد، و ما تا روزی که پاسخ نگیریم، سکوت نخواهیم کرد.