چند سال پیش یادم نمیره زمان دانشگاه یک روز سر کلاس خطوط و زبانهای ایران باستان که از واحدهای مهم رشته باستان شناسی است نشسته بودیم و استاد ما خانم اسکندری که مثلا متخصص زبانهای باستانی ایران بوددر مورد زبان و خط دوره هخامنشیان صحبت میکرد و توضیح میداد که زبان فارسی امروزی برگرفته از زبان فارسی هخامنشیان است زیرا که انها به به زبان فارسی باستان صحبت میکردند و….

از استاد اجازه گرفتم و گفتم که اگر امکانش هست من چند جمله از زبانی که هخامنشیان استفاده میکردند بر روی وایت برد بنویسم و سپس سوالم را مطرح کنم و استاد نیز اجازه داد.
من تقریبا 7 جمله از روی متون باستانی هخامنشی بر روی وایت برد نوشتم سپس رو به استاد کرده گفتم: استاد شما میگویید زبان فارسی امروزی ادامه فارسی باستان یا همان زبان هخامنشیان است. استاد اگر این گونه است که میفرمایید از فارس زبانها و حتی کرد زبانهای کلاس میخواهم که این 7 جمله که تقریبا 35 کلمه داشت را بخوانند و معنا کنند.
جالب اینجاست که حتی یک کلمه از این چند جمله را نتوانستند معنا کنند و جالبتر اینکه خود استاد هم در معنا کردن آن جملات مانده بود چون حتی یک کلمه از آن جمله هایی که نوشته بودم کوچکترین شباهتی به فارسی نداشت.این خاطره را تعریف کردم تا از نو در مورد تاریخ ایران باستان تامل کنیم و وقتی کتابهای تاریخی که در مورد ایران باستان نوشته شده و اکثر آنها را باستان شناسان بزرگی که همه یهودی بودند نوشته اند از قبیل پروفسور اشمیت_ آرتور کریستین سن_ خانم دکتر هاید ماری کخ_ گیرشمن و… را می خوانیم فقط کافیست درباره هر مطلبی که میخوانیم منطقا فکر کنیم.

مثلا وقتی این باستان شناسان و مورخان میگویند که اقوام به اصطلاح آریایی؟! که کوروش و هخامنشیان نیز از آنها بودند از سرزمینهای شمال دریای خزر و استپهای روسیه به این منطقه که امروزه ایران نامیده میشود آمدند چرا این سوال را از خود نمیپرسیم که:
اگر آنها از منطقه ای آمدند که طبق اسناد باستان شناسی خواستگاه اقوام اسلاو یا همان روسها است چگونه است که اینها به زبان فارسی صحبت میکردند و به زبان روسی که منطقا می بایستی زبان مادری آنها باشد صحبت نمیکردند؟
(زبان فارسی زبان بومی افغانستان و قسمتی از تاجیکستان طبق یافته های باستان شناسی و زبان شناسی است.)
اگر آنها از استپهای روسیه آمدند منطقا میبایستی قومی مهاجم و بیگانه به حساب آیند ولی چرا آنها را در همه جا به عنوان ایرانی معرفی میکنیم و و لقب بزرگ و کبیر میدهیم و به آنها به عنوان بخشی از هویتمان افتخار میکنیم؟
من تعدادی از لغات و آوانگاری کتیبه های هخامنشی را اینجا اورده ام. هر کسی که در جستجوی حقیقت است نگاهی به اینها بیاندازد.
این زبان نه به فارسی نه ایلامی” نه آرامی و نه… بلکه بیشتر به زبان روسی شباهت دارد. داریوش و خشایارشاه در کتیبه های شماره(dpd22f” dna54f”xph60) و نیز کوروش در استوانه اش برای بیان جمله “این مال من است” به روسی فصیح میگویند: اتامایی etamayi
لغات اندازه گیری و وزن در این کتیبه ها چون کارشن و آرشن روسی است.
به شتاب “راگا” گفته شده به قدرت “تومان” گفته شده به زندگی کردن “جیوو” گفته شده است که همه کلمات روسی هستند.
جالب این که ما در این کتیبه ها لغات کاملا آشنای لاتین پیدا میکنیم مانند:
para به معنای پیشین_ path به معنای “مسیر و راه”_ agree به معنای “موافقت”_ shine به معنای “درخشیدن”_ vert به معنای “چرخش” و دهها کلمه دیگر که حتی در استوانه منسوب به کوروش آمده است.
تنها نزدیک به 8_7 درصد کلمات این کتیبه ها شباهت سایه واری به زبان فارسی دارد که به اعتقاد زبان شناسان این کلمات بومی منطقه بوده اند که در زبان هخامنشیان و بعدها در زبان فارسی نفوذ کرده است یعنی همان اتفاقی که حتی امروزه نیز در مورد زبانهای دنیا اتفاق می افتد و زبانی به زبان دیگر از کلمات خود وام میدهد.
با نگاهی به کلمات زیر و معنای فارسی آنها به قدر کافی برایمان اثبات میشود که زبان هخامنشیان با زبان فارسی و نیز زبانهای موجود در سراسر ایران امروزی به کلی بی ارتباط بوده و از منبع بومی بیگانه و دیگری مایه گرفته است:
1.eta به معنای “این
2.akart به معنای “ساخته نشده
3.axshina به معنای “فیروزه
4.ati به معنای “آن سوی
5.ayaumani به معنای “نا آزموده
6.ari که کلمه آریا نیز از آن مشتق شده است به معنای” شرور و سرکش
7.aruva به معنای” عمل
8.had به معنای “نشستن
9.hania به معنای “سپاه
10.zorah به معنای “نادرستی
11.sikabaro به معنای” عقیق
12.vashna به معنای” لطف
13.vardana به معنای “شهر
14. varka به معنای “گرگ
15.vaj به معنای “درآوردن چشم
16.yam به معنای “دست درازی کردن
17.mard به معنای “فشردن
18.marika به معنای “مطیع
19.mania به معنای “برده خانگی
20.bav به معنای ” شدن و بودن
21.bara به معنای “تحمل
22.batugara به معنای “پیمانه
23.baga به معنای “خدا
24.baug به معنای “تحمل کردن
25.piru به معنای “عاج
26.partara به معنای “نبرد
27.nah به معنای “بینی
28.naiba به معنای “زیبا
29.duruva به معنای “محکم
30.dipi به معنای “کتببه
31.dahya یعنی سرزمین
32.darania یعنی زر
33.data یعنی قانون
34.tachara یعنی کاخ
35.jad دعا کردن
36.gashta زشت
37.kasaka سنگ قیمتی
38.kama آرزو
39.upasta کمک
40.isuva تبرزین
41.avahana دهکده
42.ardata نقره
و صدها کلمه دیگر که هیچ شباهتی به زبان فارسی ندارند.
بیشتر این کلمات مربوط به زبان روسی باستان است که تعدادی از آنها امروزه نیز در این زبان کاربرد دارند و تعداد محدودی از انها به زبان لاتین است.
جالب اینجاست که وقتی به ساختار گرامری این کتیبه ها مراجعه میکنیم که از بیشتر جهات به ساختار گرامری زبان روسی شباهت دارد محقق را به قبول تعلق کوروش و اعقابش به استپهای روسیه و قبایل وحشی و خون ریز آن منطقه ناگزیر میکند.

قایناق:

http://qaraca.blogspot.com/2011/09/