بارها از سوی تحلیلگران و نویسندگان غیر فارس مخصوصا آزربایجانی بیان شده است که جمعیت فارس زبان، جمعیتی شدیدا فرقه گرا است که نژادپرستی و دیگر ستیزی در آن نهادینه شده است.

سیستم ذهنی، فرهنگی، فکری و… در این جمعیت همواره تورک ستیز بوده و تلاش دارد تا با این تورک ستیزی به بقاء و حیات خود ادامه دهد. در واقع جمعیت فارس زبان و” فارس زده” با نفی و تحقیر و حذف دیگری سعی دارد به اقامه ی خود پرداخته و به قوام جمعیتی خود نائل شود.

از این روست که سیستم سیاسی_دولتی شونیسم فارس محصول، عامل و ابزار اجرایی نژادپرستی و فرقه گرایی نهادینه شده در جمعیت فارس زبان است.

هر نوع جدانگری بین ذهنیت نژاد پرست و دیگر ستیز بین جمعیت مذکور و سیستم سیاسی منبعث از آن ما را دچار اشتباه تحلیلی و انحراف دیدی خواهد نمود.

اگر فضای مجازی و شبکه های اجتماعی را نمودی از جامعه قبول کنیم، آنگاه سکوت و حتی بایکوت جمعیت فارس زبان و فارس زده در قبال سیل و ویرانی تورکمن صحرا و جانفشانی آنان در قبال سیل شیراز را می توان نمودی از این نژادپرستی و تورک ستیزی نهادینه شده در این جمعیت تحلیل نمود.

جمعیت فارس زبان در یک کینه عمیق نسبت به غیر خود مخصوصا کینه گسترده نسبت به ملت تورک؛ خواه تورک های آزربایجان، خواه تورک های تورکمن صحرا، خواه تورک های قاشقای ائلی درگیر هستند.

چرا که توانسته اند با نفی دیگران و پایمال نمودن حقوق آنان و تلاش سیستماتیک برای نابودی هویت ملی آنان حاکمیت سیاسی خود را برپا نموده و تا امروز ماندگار سازند.

از این روست که اگر دولت ابزاری برای نابودی هویت ملی ملل غیر فارس با روشهای ائلیناسیون و آسیمیلاسیون گسترده و برنامه ریزی شده است، فرمان، خواست و مطالبه این روش از جانب جامعه و ذهنیت بیمار نهادینه و سازماندهی شده از جانب جمعیت فارس زده و شدیدا پان ایرانگرا صادر می شود.

بنابراین هیچ نقطه افتراقی بین این جمعیت و ابزار اجرایی آن حد اقل در این مورد نمی توان قائل گردید.

آیدینلیق کانالی