۱- ادعای ارامنه اثبات نشده است، و در واقع فعلا در مرحله اتهام و تهمت است. هرگاه ارامنه اسناد خود را رو کنند و این اسناد توسط هیئتی از دانشمندان بی طرف بررسی و صحت آنها تایید شود، ادعای ارامنه دارای اعتبار خواهد شد. پس رسمیت دادن به یک ادعای واهی توسط دولت ایران ،محکوم است، و ایران را در ردیف تهمت زنندگان و افترا کنندگان و شریک جرم آنها قرار میدهد.

۲- حتی در صورت تایید اسناد ارائه شده توسط ارامنه به هیئت تحقیق بین المللی، به علت زمان وقوع آن در سال ۱۹۱۵ میلادی در هیچ دادگاهی نمی توان رای محکومیت قضایی برعلیه کشور تورکیه صادر کرد.
زیرا همه حقوقدانها نیک میدانند که رای دادگاه با استناد به قانونی صادر می شود که در زمان جنایت آن قانون برقرار بوده باشد، و وقوع جنایت نقض آن قانون مستقر باشد.

اولین قوانین بین المللی مربوط به جنایات جنگی سالها بعد از تاریخ ادعای ارامنه در بعد جنگ جهانی دوم در ۱۹۴۵ وضع گردیده و قانون بر وقایع قبل از خود حاکم نیست.

به عبارت دیگر قانون عطف به ماسبق نمی شود.
مثلا نمی شود کسی را بخاطر عدم رعایت حجاب در زمان حاکمیت پهلوی با استناد به قانون حجاب جمهوری اسلامی محکوم کرد. 

۳- محل وقوع این ادعای واهی ارامنه در خارج از اراضی ایران بوده، قربانیان فرضی اتباع ایران نبودند، و به دولت ایران و ارامنه ایران اصلا مربوط نیست. آیا بهتر و اولاتر این نیست که دولت ایران به قتل عام شهروندان خود در اورمیه، خوی و سلماس، توسط همان قربانیان واهی مهاجر وخارجی پناهنده، حساسیت به خرج دهد؟

آیا دولت ایران وارث و مدعی خون به ناحق ریخته شده شهروندان خود در آزربایجان غربی باید باشد و یا وارث و مدعی خون شهروندان ارمنی عثمانی؟!
همان شهروندان خارجی پناهنده شده ، به ایران خود قتل عام کننده مردم ارومیه هستند.
سئوال بجا و منطقی از دولت ایران، چرا به مردم آذربایجان خودش مجوز نمی دهد که قتل عام مردم ارومیه و خوی را توسط ارامنه خارجی، محکوم کنند؟

در این مورد تقاضا کنندگان مجوز و قتل عام شدگان هر دو شهروندان ایران هستند، و در واقع تقاضا کنندگان کشتار آبا واجداد خود را توسط خارجی ها می خواهند محکو م کنند.

این جنایت در خاک ایران روی داده، و وظیفه دولت ایران بود که می بایست جلو این جنایت را می گرفت، قصور وضعف دولت مرکزی ایران در آن زمان را همان دولت عثمانی جبران نمود، و بقایای مردم آزربایجان غربی را از سلاخی بیشتر توسط ارامنه نجات داد.

آیا دولت فعلی ایران که وارث امپراطوری قاجار است، مسئولیت قصور دولت قاجار را در حفاظت از مردم آزربایجان غربی را می پذیرد وحاضر است از بابت این قصور از مردم آزربایجان یعنی شهروندان خودش عذر خواهی کند؟

آیا دولت ایران حاضر است جنایت ارامنه در آزربایجان غربی را محکوم کند و پیگیر خون خواهی شهروندان خود در مجامع بین المللی باشد؟

آیا از بابت نجات شهروندانش توسط سپاه عثمانی از دست ارامنه جانی، حاضر به تشکر از دولت عثمانی و وارث آن دولت تورکیه می باشد؟

کاری که دولت آزربایجان شمالی هر ساله می کند، و در سالگرد نجات مردم باکو از دست ارامنه جانی، و در مراسم بزرگداشت قربانیان آن از عساکر عثمانی ودولت تورکیه قدر دانی می کند.
به راستی چرا دولت ایران در برابر قتل عام مردم آزربایجان غربی توسط ارامنه مهاجم سکوت پیشه کرده؟!

آخر کدام دولت مسئولی نسبت به خون به ناحق ریخته شهروندانش بی تفاوت و بی احساس باقی می ماند؟ و وقتی اسنادی از استخوانهای گورهای دسته جمعی در ارومیه پیدا می شود به جای تحقیق و ارائه آن اسناد جنایت به جهانیان سراسیمه و شبانه استخوانها را معدوم میکند، تا نبادا سند جنایت ارامنه خارجی افشا گردد، و از سوی دیگر کوچک ترین مجال و مجوزی به نوادگان مقتولین نمی دهد تا حداقل برای کشته های خود مراسم وبزرگ داشتی بر پا کنند، چه برسد به مجوز راهپیمایی.

مگر آنکه باور کنیم دولت ایران مردم آزربایجان را شهروند ذی حق خود نمی داند، و ارامنه متجاوز و خارجی کشورهای عثمانی و ارمنستان را شهروند خود می داند و برای اینان دلسوزی میکند.

۴- در حالی که دولت تورکیه در مقابله با تحریمها، در کنار جمهوری اسلامی قرار دارد آیا این کار دولت ایران، یعنی دادن مجوز به ارامنه بر علیه دولت تورکیه با منافع ملی ایران سازگار است؟! و نوعی خیانت به باور ایران نیست؟

۵- ایران موجودیت خود را مدیون تورکهای خود است و بیشترین مالیات و سرباز و شهید را تورکها در راه ایران و دولت اش داده اند و می دهند، آیا اینکار دولت ایران مصداق بر شاخه نشستن و بن بریدن نیست؟

آیا این کار نمک نشناسی دولت ایران نسبت به شهروندان تورک خودش نیست؟!