بعد از گذشت ۴۰ سال از تغییر رژیم پهلوی به انقلاب اسلامی، ظاهرا عده ای می خواهند انقلابی دیگر بکنند که دوباره به عقبتر بر گردیم، آنهم دو پله به عقب!

یعنی به زمان حاکمیت یک شاه، ارباب و آقا بالاسر کراواتی بر سرنوشت خودمان!

مثل اینکه ما هنوز رشد فکری نکرده ایم و هنوز معنای دموکراسی و آزادی و داشتن حقوق برابر ملل و اقوام ساکن ایران را به نسبت کثرت جمعیت آنها نمی دانیم و باید یک شخص، یک قوم و یک زبان و یک فرهنگ آقا و ارباب در ایران باشد و بقیه ملل و اقوام نوکر و خدمتگزار آنها!؟

ظاهرا ما نمی توانیم کشور را به صورت دموکراتیک اداره کنیم و حقوق همه ملل و اقوام را در همه زمینه های تحصیلی، اقتصادی، اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و غیره به نسبت جمعیتشان به رسمیت بشناسیم.

چون هنوز در فکر ایرانشهری و پان ایرانیسم به سر می بریم و باید شاهی، اربابی ربع پهلویی و چیزی شبیه آن را جستجو کنیم که ما را اداره کند!

زیرا هنوز خودرا صغیر می دانیم و در رویاهای زمان رضاخان دیکتاتور و بیسواد دست نشانده انگلیس به سر می بریم که با کودتا بر کشور حاکم شد. یعنی در فکر رفتن به جلو نیستیم می خواهیم دوباره به عقب بر گردیم!

یعنی از چاله در بیاییم و به چاه بیفتیم. دوباره برگردیم به دوران پهلوی که سال ۵۷ آنرا پشت سر گذاشتیم.!

راستی ما دنده عقب رفتن را چه خوب بلدیم؟!