و غلط کرد آنکه گفت؛« من آن خط سومم که نه خود توانستی خواند نه غیر !»

و آن خطاط خط نیست خط خطی است۰

باید خط درست خود و مردم و جهان باشی. باید طوری نوشته شوی که هم خودت ، خویشتن خویش را بتوانی بخوانی و هم جهان بتواند تو را بخواند.

گم شدگی در  بیراهه های مکتب عرفان که برآمده از ذهن استبدادی و استعمارگری سنت است انسان را خط خطی می کند.

و چنین شد که خاورمیانه خط خطی شد، که انسان خاورمیانه خط خطی شد،  که حاکمیت های مسلط بر انسان خاورمیانه خط خطی شدند و انسان ها محکوم حاکمیت های ناخوانا گشتند.

که ما انسان نداریم « خط خطی » داریم. که « خط خطی » ها بر « خط خطی » ها حکومت می کنند.

و آنکه « خوانا » می نویسد، و آنکه خط خواناست به سی ضربه ی چاقو سینه اش را می شکافند. با سی ضربه ی چاقو خط خطیش می کنند.

و صدایی از هیچکس بر نمی خیزد، چون همه « خط خطی » هستند. چون همه ناخوانا و مُردگی اند و آن « خط کُشته شده با سی ضربه ی چاقو » را شبیه مُردگی خویش کرده اند تا خواهی نشوی رسوا، شو همرنگ « خط خطی » ها !!!

و من متنفرم از کسی که با اشغالگر به طرز « مسالمت آمیز » می جنگد! که « ناخوانا » می جنگد. و حاکمان اشغالگر همین را می خواهند.

اگر کسی « ناخوانا » بجنگد دیکتاتور فرصت می دهد که قهرمان شود، بر زبان‌ها بیفتد، مخالف حکومت محسوب شود. دیکتاتور و استبداد او را بارها و بارها زندانی می کند اما خط خطیش نمی کند چون او از آغاز « خط خطی » هست، جنس خود استبداد هست.

کنایه و استعاره و لفافه و ناخوانا هست. « پوشش مناسب » دارد و « عریان » نیست. چون او به طرز « مسالمت آمیز » بر آشفته است. او و مبارزه اش را آزاد می گذارند چون پایان مبارزه اش به سمت « خط خطی شدگی » است  و اما اگر « شیر محمدعلی » ها در سرزمین ناخواناها و دیکتاتورها به طرز آزادی فریاد می کشند سی ضربه ی چاقو کمترین جزای ممکن برایشان می باشد. چون آنها به طرز « آزادی » می شورند.

آن جوان خوانده شد، دیده شد، فهمیده شد، « خط خوانا » شد و برای همین به سی ضربه ی چاقو خط خطی شد. « قر و قاطی » شد.

که در سرزمین « خط خطی » ها باید « قر و قاطی » باشی. خوانده نشوی. « خط سوم لعنتی » آن « خطاط ناخوانا » باشی.

و چنین شد که « خط » نشدیم، « غلط » شدیم.