تورکیه با داشتن موقعیتی ژئوپولتیک در منطقه و با داشتن دومین قدرت نظامی ناتو و ارتشی مجهز و مدرن با کماندوهای ویژه “بردوبرلی” -کماندوهای گلاه قرمز -از حیث تجربه، آزمودگی، علملیاتی و جنگاوری در رتبه اول جنگ های غیر متقارن و متقارن در منطقه و جهان قرار دارد.

کماندوهای ورزیده گلاه قرمز -“بردوبرلی”- تداعی گر شمشیرزنی، شجاعت و قابلیت های بی همتا و آموزش دیده نیروهای ویژه دوره امپراطوری عثمانی “ینی چری” هستند که کل اروپا – رومی ها ویونانی ها و …- از صدای پای سم اسب‌های ارتش ینی چری به وحشت می افتاد. این توصیفات اغراق آمیز نیست و تاریخ گذشته دلیل مدعای این سطور است .

در مقابل این نیروی منسجم، نیروهای کوردی هستند که هیچ تناسب و وزنه قدرتی را ازهیچ حیث با این نیروی برتر و منظم ندارند. و تنها با آرزوها و تکیه بر شعار و احساس و وعده و وعیدهای اروپا، امریکا و اسراییل و با پشتوانه مالی نظامی آنها مقابل این ارتش مکانیزه صف کشیده اند که تنها توتنسته اند-همانطور که در عفرین اتفاق افتاد و هم اکنون نیز در شمال سوریه در حال اتفاق افتادن است- نقش قربانی را در این جنگهای نیابتی عهده دار بشوند .

                                                               ***

توافق بین امریکا و تورکیه و متوقف شدن موقتی عملیات (Suspended Operation) چشمه صلح جدا از تثبیت کردن ترامپ در موقعیتش، در واقع حفظ و نجات جان نیروهای کورد نیز محسوب می گردد. کوردهایی که نهایتا اگر شهامت به خرج داده و مقاومت شدیدی هم می‌کردند فقط می توانستند حداکثر یک ماه دوام بیآوردند و سپس تارومار و نابود می شدند.

کوردها باید بدانند شهامت و شجاعت در عصر و دوره کنونی با توسل به تسلیحات عاریتی ، انها را نمیتواند مستقل و آزاد نماید. آزادی و استقلال رهبرانی مستفل، خردمند و سیاستمدارانی با دانش سیاسی لازم و استراتژیست های واقع گرا و غیر وابسته به اتاق های سیاه نامطمین لازم دارد که به دور از این تاریکخانه ها کورد بی سرپرست و بی پناه  را در سوریه رهبری کرده و حقوق آنها را اعاده نماید.

                                                                ***

در سالهای اخیر وقایع بسیار مهمی در قالب درس های عبرت انگیز سیاسی-تاریخی  برای کوردها اتفاق افتاده است. اولین درس تلخ در چند سال اخیر برای کوردها رفراندوم استقلال در کوردستان عراق و به تبع آن درسی بسی تلخ تر در کرکوک بود که گویا برای رهبران کوردهای سوریه موثر و عبرت آموز واقع نشد.

چرا که تکیه و امید کوردهای سوریه به آمریکا و اسرائیل همان خطای رفراندوم اقلیم کوردستان عراق و فرار از کرکوک را در مقام درس دوم برای آنها رقم زد.

درس سوم و آخرین درسی که بنظر می رسد کوردها با مردودی از دروس قبلی منتظر تکرار آن هستند،.

ادعاهای ارضی اغلب احزاب کورد بربخش هایی از آزربایجان غربی و اورمیه می باشد که آخرین میخ بر پرونده رفوزگی کوردهای ساکن ایران خواهد زد.

                                                                  ***

اگر امروزه رهبران کورد از در واقع گرایی و مسالمت با نمایندگان احزاب ملت تورک در ایران نیایند و برای همبستگی و دوستی واقعی بدون ادعای ارضی بر سرزمین های آزربایجان جنوبی راهی عقل گرا در پیش نگیرند، و یا باز بخواهند با تکیه و حساب بر بازیگران سیاسی و معادلات غیر منطقه ای قدم بردارند،کوردهای ساکن ایران نه تنها شمشیرهای سرخ “ ینی چری ” تورک، بلکه  اینبار اقتدار و شمشیر قزلباش های ارغوانی را هم بر سر خود در اورمیه خواهند دید.
و شاید هم هر دو را هم زمان.

چرا که تاریخ مصرف محدود و ابزار سرکوب داعش شدن دیگر سپری شده است.

ائلیار تبریزلی- کانادا

هجدهم اکتبر ۲۰۱۹