شورای مدیریت گذاربه ریاست حسن شریعتمداری ورود ارتش تورکیه به شمال سوریه را که به قصد تامین امنیت مرزهای جنوبی آن کشور و اسکان بیش از ۳ میلیون پناهنده سوری در امتداد مرزهای خود آغاز شد به شدت محکوم کرده است.

در نگاه اول این واکنش یک عمل انسان دوستانه به نظر می رسد. ولی در نگاه دوم به این موضوع سوالی که به ذهن هر واقعیت نگر می رسد این است که آیا این شورا همین نگرش انساندوستانه را در قبال سرکوبی و قتل عام تورکهای آزربایجان و کوردها که توسط رژیم سراپا نژاد پرست پهلوی در سال ۱۳۲۵ اتفاق افتاد، داراست و آن را محکوم می کند؟ بمباران و توپ باران شهرها و روستا های کورد نشین در اوایل انقلاب ۵۷ را چطور؟

در رابطه با اشغال اراضی قره باغ درکشورآزربایجان توسط ارمنستان که محکومیت ها و قطعنامه های جهانی هم دارد، چرا حس همدردی انسانی این دوستان دمکرات و روشنفکر لیبرال جریحه دار نشده و نمی شود !؟ و اساسا چرا این شورای دمکراسی خواه و انساندوست هیچگاه در این مورد بیانیه ای صادر نفرموده و نمی فرمایند ؟

چرا این شورا ورود و حضور روسیه به شرق فرات را تا به حال محکوم نکرده است؟ چرا حضور نیروهای غربی بالاخص فرانسوی در سوریه این شورا را نگران نمی کند؟ چرا این شورای انساندوست فقط از حضور تورکها در سوریه دچار کابوس شده است؟

نظر این شورا درباره نسل کشی رواندا, سودان , فلسطین , یمن ,عراق , سرخ پوستان آمریکای شمالی و جنوبی و لبنان چیست ؟ آیا رسالت، اولویت و دستور کار این شورا دخالت در امور سیاسی و انسانی بین المللی می باشد؟؟ یا مسائل ایران و داخل ایران و گذر و تغییر نظام محور اساسی سیاست های این شوراست ؟

                                                                                             ***

چنانچه در صفحه به صفحه فعالیت های سالیان گذشته طیف های رنگارنک اپوزیسیون اقلیت فارس مرسوم بوده و هست و مکررا هم به اثبات رسیده است موضوع فقط مرغ همسایه تورک غاز است می باشد.

                                                                                             ***

سوال مهم و اساسی:
آیا شورای مدیریت گذار هم ارثیه دار سیاست های نژاد پرستانه با استانداردهای چندگانه است؟ و با دنباله روی از سیاست فارس بازی با لفافه و طعم ایران بر روی حساسیت های تورک ها پا گذاشته و باعث استعفای آنها شده و راه را از هندوستان به انگلستان وصل خواهند کرد؟