زیاد بعید بنظر نمی رسد که تظاهرات اخیر در ایران چیزی شبیه مانور نظامی، برای زهره چشم گرفتن از مردم و واکسینه کردن نیروهای سرکوب در ایران صورت گرفته باشد، با توجه به تحریم های اقتصادی و واماندگی رژیم در تامین مایحتاج اولیه مردم، طبیعتا رژیم آینده خود را تاریک می بینند، و تنها دشمن واقعی خود را، مردم تهیدست کوچه و بازار می شناسد.

با توجه به اینکه تنها ابزار مردم برای اعتراض، تظاهرات می باشد، با تمرکز دقیق رژیم به این نکته، در این شرایط بحرانی کنونی و با توجه به سوابق و تجربیات و حیله گری رژیم، هیچ کودک دبستانی نمی آید به یکدفعه قیمت بنزین را سه برابر بالا ببرد، مگر اینکه از قبل حساب همه چیز را کرده باشد و طبق برنامه قبلی برای استارت یک تظاهرات کنترل شده باشد.

با انفجار بمب های دود زا و ساختگی از داخل بانکها و کلانتری ها و با حضور از قبل طراحی شده با حضور لباس شخصی ها در تظاهرات، می تواند مانور تمرینی نیمه واقعی باشد، برای تمرین نیروهای نظامی و امنیتی که آمادگی کامل برای سرکوب واقعی و زهره چشم گرفتن از مردم، برای پیشگیری در آینده تدارک دیده شده باشند، تا اگر فردا بخاطر وخامت اوضاع اقتصادی مردم دست به تظاهرات زدند، نیروهای انتظامی و امنیتی با تمرین و تجربه عملی و واقعی بتوانند ( با مردم زهره چشم گرفته شده ) دست و پنجه نرم کنند. اینطور بنظر می رسد که با تزریق خشم ضعیف و کنترل شده برای واکسینه کردن نیروهای سرکوب بوسیله گران کردن بنزین، آنها را برای آینده سازماندهی می کنند.

با قطع اینترنت، تمام صحنه های واقعی تظاهرات زنده بگور شد و تا توانستند ویدئوهای وحشت آفرین در دنیای مجازی پخش کنند. در ضمن احتمالا قطعی اینترنت اوقات فراغتی بود برای سیستم امنیتی مخابرات تا در این مدت، سیستم اینترنت روسی و چینی را برای شنود و ثبت مکاتبات و مکالمات و تصاویر، را نصب و راه اندازی کنند، که در آینده تسلط و دید بیشتری بر روی سازماندهگان و فعالان جنبش داشته باشند.

در واقع عدم مداخله جدی کشورهای قدرتمند جهان از جریانات اخیر بی علت نبوده، چون آنها با دید هلیکوپتری مسائل را از بالا و با دیدی وسیعتر و همه جانبه تر دنبال می کنند، و فریب آشوب های ساختگی و واکسیناسیون سیستم سرکوب و وحشت آفرینی رژیم را به وضوح می بینند. البنه بر خلاف اپوزسیون ایران محور که سالهاست که برای افتادن بی درد سر سیب از درخت انتظار می کشند. و با ذوق زدگی تمام بدون اینکه هزینه ائی برای حمایت از خانواده های قربانیان در نظر بگیرند با کنترل از راه دور، همانند بازی های آتاری کودکان، مرتبا دگمه آتش را در دنیای مجازی فشار می دهند.

در بعد دیگر مساله با توجه به اینکه قیمت بنزین در ایران بمراتب ارزانتر از آب بود، و باعث آلودگی شدید هوا می شد، که اخیرا بعد از گرانی بنزین برای اولین بار آفتاب در تهران و دیگر شهرهای بزرگ قابل رویت شده، و با در نظر گرفتن حساسیت شدید جامعه جهانی به امر پاک نگهداشتن محیط زیست و با توجه به آنالیز دقیقی که آنها از رابطه ارزانی قیمت بنزین و آلودگی هوا در دست دارند، طبیعتا آنها هم نتوانستند بیشتر دخالت کنند.

البته نباید فراموش کرد که دولتهای توتالیتر ایچنینی در کشورهای چند ملیتی مثل ایران و شوروی سابق، بعلت ضعیف بودن ناسیونالیسم در بین ملتهای غیر حاکم، و اصرار اپوزسیون به تحمیل زبان و اتوریته ملت حاکم، در نهایت این کشور به بسوی فروپاشی سوق پیدا خواهد کرد، و باعث پدیداری جمهوری های نوپا و مستقل خواهد گردید.

برای نمونه: در اصفهان مردم سه محله زینبیه، ملک شهر و خیابان رباط و امام خمینی که فقیر نشین ترین محلات اصفهان است به خیابان ریختند. لاستیک آتش زدند تا نیروهای انتظامی وارد محلات آنها نشوند. آنها نه به طرف مرکز شهر حرکت کردند و نه نقشی در آتش زدن ها داشتند. این در حالی است که در اصفهان شاید بیش از هر شهری بانک ها آتش زده شد. موتور سوارهائی که با هم آشنائی داشتند، دو ترکه به مقابل بانکها می رسیدند. قیچی برشی داشتند که با باطری کار می کرد. سریع قفل ها را بریده و برق ها را قطع می کردند و سپس بانک را با بنزین و گردی که همراه داشتند آتش می زدند و می رفتند برای ماموریت بعدی.

برای وابستگی آنها به نهادهای بسیج و سپاه کافی بدانید که در اصفهان همه بانکها به آتش کشیده شد جز بانکهائی که متعلق به سپاه هستند، مانند قوامین و مهر اقتصاد. اینها را همه مردم اصفهان میدانند و از جزئیات آن هم با اطلاع اند.

درتمام شهرهای ایران همین روش اجرا شد. در اصفهان آسفالت بسیاری از خیابانها بصورت جدی صدمه دیده اند که بسرعت درحال ترمیم آنها هستند. اما نکته بسیار مهمی که هم از اصفهان و هم از شهرهای دیگر به ما اطلاع دادند، نوع برخورد متفاوت برخی افراد نیروهای انتظامی در برخی خیابانها نسبت به اعتراضات بود. تخریب و آتش سوزی کار موتورسوارها بود و نیروهای انتظامی دستور نشان ندادن واکنش و جلوگیری از آن را داشتند. در چند نمونه گفتگو، برخی از آنها می گفتند “دست به دلمان نگذارید”!