از دیدگاه پان ایرانیستها، شاهنامه اثری وزین و قابل ستایش جهانیان میباشد! افسانه ای که سر و ته آن معلوم نیست و تنفّر از دیگرملل، به زعم ناحکیم توس! ایرانی، از سطر-سطر آن به شدّت ابر بهاری میچکد.
در جهانی که همه آرزوی همزیستی مسالمت آمیز درکنار همدیگر و تفکرات انترناسیونالیستی را آرزومندند، چنین اثری به خودی-خود مذموم و محکوم است. مخصوصا این کتاب -شاهنامه- که مرتب برطبل جنگ میکوبد و زمین و زمان را برهم میدوزد تا فقط قومی بنام فارس را در محدوده ی تخیلی با نام ایران زمین، به عرش اعلا برساند.
درحالی که ناحکیم توس! برخلاف باور عمومی ملل ساکن فعلی ایران زمین، تمام رذایل اخلاقی و حیوانی را از قبیل فرزندکشی – کشته شدن سهراب توسط رستم، -برادرکشی- کشتن رستم بدست برادرش شغاد، ازدواج همزمان شاهان پارسی با سه خواهر- دختران برزین بنامهای ماه آفرید، فرانک و شنبلید- که هرسه همزمان و در یکروز به تزویج بهرام گور درآمدند!
خیانت به همسر و بوالهوسی زنان پارسی خیانت سودابه، به فرزندخواندهی خویش یعنی سیاوش که شرح مختصر آن در ادامه خواهد آمد و… ازخصایص بارز همین قوم به ظاهر نجیب فارس برمی شمارد!
با این احتساب چگونه میتوان پذیرفت که شاهنامه اثری والارفیع درمیان جهانیان است؟
لابدمنظور حضرات پانفارس از شیفتگی جهانیان بر چنین خزعبلات ضداخلاقی، اندک فارس زبانان ساکن درایران، افغانستان و تاجیکستان فعلی هست که با کسر اقوام دیگر ساکن فلات ایران مانند اعراب، تورکها، اکراد و… تعداد ساکنین فارسی زبان سه کشور یاد شده به پنجاه میلیون نفر نیز نمیرسد.
جای تأسف است که همین تعداد اندک کمتر از پنجاه میلیون فارس زبان نیز که درنوع گفتار لهجه و آداب و رسوم به زحمت همدیگر را درک و قبول میکنند، در همین حال خودشان را برتر با بیش از هفت ۷ میلیارد نفوس کرهی زمین می پندارند و معتقدند که: (هنر نزد ایرانیان است وبس.) …
———————-
