رژیمهای خودکامه و بویژه نژادپرست، برای فریب افکار داخلی و خارجی، تلاش میکنند تا خود را پایبند به اعلامیه جهانی حقوق بشر نشان داده و هر قطعنامه ای را که در محکومیت ظلم و تجاوز و نابرابری باشد را امضا و در کمیسونهایی عضو شوند که عملکردشان دقیقا بر خلاف آن میباشد!.
آیدین مارانلی-هارای رادیو
رژیم نژادپرست پهلوی که از فردای به قدرت رسانیده شدنش تمامی رفتار و کردارش بویژه قتل عام ملتها و مخالفان سیاسی، ناقض حقوق بشر بود، در تاریخ ۱۳۲۷ در جریان تصویب اعلامیه جهانی حقوق بشر جزء رأی دهندگان مثبت به آن بود!؟
جالب آنکه جمهوری اسلامی نیز از فردای به قدرت رسانده شدنش، علاوه بر آنکه همانند رژیم شاه خود را متعهد به حقوق بشر دانست، تلاش کرد تا نشان دهد که او ، بزرگترین حامی حقوق مظلومان میباشد!
اما واقعیت چیست؟
رژیم جمهوری اسلامی در حالی خود را پایبند و متعهد به حقوق بشر و حتی یگانه حامی و مجری آن میداند که:
-از همان فردای به قدرت رسیدنش شاهد برافراشتن چوبه های اعدام و پر کردن زندان و شکنجه بودیم!.
-حاکمیتی که در پرونده ننگین خود اعدام دسته جمعی دهها هزار نفری و منجمله اعدام دختر بچه های سیزده ساله، زنان باردار تا مادران هفتاد ساله را دارد!.
-رژیمی که به خاطر اعدام و شکنجه و زندان مخالفانش هر ساله توسط سازمانهای مدافع حقوق بشر محکوم میگردد.!
-دولتی که دفاع از حق تحصیل به زبان مادری را که در به اصطلاح قانون اساسی اش نیز گنجانده شده را جرم سیاسی تلقی با زندان و شکنجه پاسخ میدهد !.
وامروز شاهد دستگیری تعدادی از بهترین فرزندان آزربایجان میباشیم که تنها گناهشان دفاع از کرامت انسانی و حقوق بشری است که رژیم متعهد به اجرای آن میباشد.!
براستی مگر این جوانان پر شور و وطن پرست چه چیزی جز اجرای درست بیانیه حقوق بشر در کشوری را دارند که از امضا کنندگان آن میباشد؟!.
و مگر خواستن اجرای تعهد از شخص و یا دولتی که خود را ملزم به رعایت آن میداند جرم به حساب می آید ؟!.
برای آنکه بدانیم این قهرمانان در زنجیر به کدامین گناه دستگیر و محاکمه میگردند، لازم دانستم به چند ماده مرتبط در بیانیه جهانی حقوق بشر اشاره نمایم، که حرکت آزادیبخش ملی آزربایجان و فعالانش به آن ایمان داشته و برای اجرایی شدن آن مبارزه میکنند:
ماده ۱
تمام ابنای بشر آزاد زاده شده و در حرمت و حقوق با هم برابرند. عقلانیت و وجدان به آنها ارزانی شده و لازم است تا با یکدیگر عادلانه و برادرانه رفتار کنند.
ماده ۲
همه انسانها بی هیچ تمایزی از هر سان که باشند، اعم از نژاد، رنگ، جنسیت، زبان، مذهب، عقاید سیاسی یا هر عقیدهٔ دیگری، خاستگاه اجتماعی و ملی، [وضعیت] دارایی، [محل] تولد یا در هر جایگاهی که باشند، سزاوار تمامی حقوق و آزادیهای مطرح در این «اعلامیه»اند. به علاوه، میان انسانها بر اساس جایگاه سیاسی، قلمرو قضایی و وضعیت بین‌المللی مملکت یا سرزمینی که فرد به آن متعلق است، فارغ از اینکه سرزمین وی مستقل، تحت قیمومت، غیرخودمختار یا تحت هرگونه محدودیت در حق حاکمیت خود باشد، هیچ تمایزی وجود ندارد.
ماده ۵
هیچ‌کس نمی‌بایست مورد شکنجه یا بی‌رحمی و آزار، یا تحت مجازات غیرانسانی یا رفتاری قرارگیرد که منجر به تنزل مقام انسانی وی گردد.
ماده ۹
هیچ احدی نباید مورد توقیف، حبس یا تبعید خودسرانه قرار گیرد.
ماده ۱۵
هر انسانی سزاوار و محق به داشتن تابعیتی [ملیتی] است. هیچ احدی را نمی‌بایست خودسرانه از تابعیت [ملیت] خویش محروم کرد، یا حق تغییر تابعیت [ملیت] را از وی دریغ نمود.
مگر ملل تحت ستم و آزادیخواهان در زندانی بنام ایران چه چیزی بیشتر از این میخواهند؟
فعالان ملی آزربایجان که امروزه بدون هیچ سند و مدرکی به جرم حق گوئی و دفاع از کرامت انسان و حقوق مندرج در بیانیه جهانی حقوق بشر دستگیر شده اند، چه جرمی جز اجرای مفاد قانونی مرتکب شده اند؟ که این رژیم موظف به رعایت آن میباشد.
با نیم نگاهی به این مواد متوجه میگردیم که مجرم واقعی حاکمیت و حامیان به اصطلاح اپوزیسیون آن میباشد که، بر خلاف قوانین مدرن و مورد قبول جهان عمل کرده و هنوز انسانها را بر اساس نژاد، دین و زبانشان طبقه بندی و ارزش گذاری میکنند.
در ماده دوم این بیانیه به وضوح اشاره شده که حتی نمی توان بر ملل تحت ستم و اشغال شده چنین اعمال ضد انسانی و نژادپرستانه ای را اعمال کرد.
برای آن دسته از نژادپرستان و آسیمیله شده‌هائی که ممکن است گلو پاره کرده و ادعا کنند که فعالان حقوق ملی، استقلال خواه میباشند، نیز کافی است تا ماده پانزده را دوباره بخوانند تا متوجه گردند که:
«هر انسانی سزاوار و محق به داشتن تابعیتی [ملیتی] است. هیچ احدی را نمی‌بایست خودسرانه از تابعیت [ملیت] خویش محروم کرد، یا حق تغییر تابعیت [ملیت] را از وی دریغ نمود.»
به عبارتی حتی اگر شخص و یا ملتی بگوید که بنا به دلایلی که در قوانین سازمان ملل به تصویب رسیده، خواهان استقلال میباشند نیز نه تنها جرمی مرتکب نشده، بلکه خواسته‌ای است کاملا منطبق بر قوانین شناخته شده بین المللی هست که اتفاقا خود رژیم ایران نیز سند آن را امضا کرده است.
پس این جوانان به کدامین گناه در بیدادگاهها رژیم به جرم نداشته محکوم و خبر دستگیری آن توسط نژادپرستان خارج نشین مدعی آزادی سانسور میگردد.
به باور ما رژیم فعلی ایران و اپوزیسیون همفکرش در عدم اجرای حقوق بشر و کرامت انسان هیچ تفاوت ماهوی با هم نداشته و این مبارزان ملل تحت ستم و آزادیخواهان هستند که میبایستی پرچمدار آزادی و رهائی ملتها باشند.
دور نیست که خشم فرو خورده ملتها، پایه‌های لرزان حاکمیت ولایت فقیه و تفکر ولایت شاهی را در هم کوبیده و درب زندانها باز و قهرمانان به آغوش ملتهایشان باز گردند.
اما تا رسیدن آن روز ما میتوانیم:
–با تشکیل کمیته‌ای فرا جناحی و دعوت از همه تفکرات موجود در حرکت، سیستماتیک از زندانیان و خانواده هایشان دفاع و صدای خروش آنان باشیم.
-با راه انداختن تظاهرات سلسله‌وار در جلوی مراکز سازمان ملل و یا سفارتخانه‌های رژیم، افشاگر ماهیت ضد انسانی آن باشیم.
-با هماهنگی خانواده های زندانیان سیاسی در جلوی زندان دست به اعتراض و تجمع بزنیم.
-با ارتباط مستقیم و ارسال مدارک و اخبار زندانیان به مجامع حقوقی و بین المللی مانع از خاموش شدن نام و صدایشان باشیم.
-با تشکیل کمیته‌ای فرا سازمانی، از خانواده زندانیان در همه زمینه‌ها حمایت کرده و نشان دهیم که آنها فرزندان ملت و ملت قدر دان آنها است.
-در حمایت و انعکاس اخبار زندانیان جناحی برخورد نکرده و همچنانکه نام حرکتمان ملی است، ملی برخورد کنیم.
دور نیست که نور آگاهی ملی، پایان بخش تاریکی جزم اندیشان و دشمنان آزادی گردد.
