به نظر من شعارها، پلاکادرها، پرچمها و ادای احترام قریب به صد هزار نفر به ارتش های ازربایجان شمالی و تورکیه که امروز در استادیوم سهند تبریز و در خلال بازی تراکتور آزربایجان و استقلال تهران (که تبدیل به مزرعه ای از نور شده بود) به صورت بارزی شنیده و مشاهده شد از قیام های خونین، مردمی و ضد رژیم ایران در عراق و لبنان مهمتر است.
اتفاقاتی که امروز در ورزشگاه سهند تبریز به مثابه یک انقلاب آرام و سفید روی داد از یک سو همبستگی جهان تورک را نمایان ساخت و از سوی دیگر به دست اندرکاران تریبونهای جاعل و جاهل در داخل و خارج از ایران این پیغام را داد که آزربایجان و ملت تورک در ایران مصرانه و مصممانه به دنبال تاسیس عدالت هستند و اگر این عدالت را در درون مرزهای ایران نبینند، در قالب مرزهای توران تحقق خواهند بخشید.
انقلاب آرام آزربایجان همچنین حاوی این پیام بود که هر چقدر رژیم ایران و مدعیان حکومت اینده تهران سعی کنند تا با نامهای مختلف ملت تورک را تقسیم کنند ممکن نیست و تورک همیشه و همه جا تورک است.
اما چرا این حادثه بسیار مهم است؟!
زیرا در حادثه ای کم سابقه امروز نزدیک به صدهزار نفر از اهالی تورک، آزربایجانی، غیر تورک و غیر آزربایجانی در ایران «حداقل» برای بیان یک خواست توده ای، در استادیوم سهند تبریز هم صدا شدند:
«زبان تورکی باید در سراسر ایران تدریس شود.»
این شعار که برای اولین بار در چنین کمیت و کیفت بی نظیری صرفا از سوی «پسران و مردان» راه یافته به ورزشگاه تبریز سر داده می شد نشان دهنده ان است که تبریز دارد حکم آزربایجان و ملت تورک را صادر می کند: زبان فارسی، زبان ملی ایران نیست.
تحقق این حکم یعنی باز تعریف هویت در ایران براساس رای اکثریت، رسمیت تمامی زبانهای قومی و نیز دوستی و احترام به اقوام و همسایگان ایران.
این همان روندی است که سرنوشت خاورمیانه را به سوی همکاری ، نیکی، دوستی و صلح تغییر خواهد داد.
برای دیدن حوادث دیروز حتما به این دو آدرس سر بزنید:
(که تبدیل به مزرعه ای از نور شده بود) به صورت بارزی شنیده و مشاهده شد از قیام های خونین، مردمی و ضد رژیم ایران در عراق و لبنان مهمتر است.
