توضیح :
اصل عنوان مقاله آقای محمدرحمانی فر بصورت: سیاست یک بام و دو هوای سپاه در مرزهای شمالغرب می باشد. هارای با توجه به متن مقاله : عنوان لشکر کشی رژیم فارس به مرزهای آزربایجان شمالی و بی اعتمادی به لشکر عاشورا، را درج کرده است.
————————————————–
با پایان یافتن جنگ در خطوط مرزی مشترک بین ایران و آزربایجان شمالی و بیرون راندن اشغالگران ارمنی از این خطوط، در حالی که ملت آزربایجان جنوبی و بالأخص ساکنین
روستاهای مرزی سرشار از شور و شعف می‌باشند و آرامشی توأم با رضایت خاطر بر این مناطق حاکم گردیده است، سپاه پاسداران در اقدامی تحریک‌آمیز به انتقال نیروها و تجهیزات لشکر ۲۵ کربلای مازندران به نقاط مرزی آزربایجان دست یازیده‌است!
با اینکه جابجایی نیروهای نظامی اعم از ارتش و سپاه پاسداران در مناطق مختلف کشورمی‌تواند امری عادی تلقی شود ولی با پروپاگاندایی که جریان پان‌فارسیسم و فرقه ایرانشهری در این خصوص راه انداخت –البته نحوه اطلاع‌رسانی و رویکرد تبلیغاتی سپاه پاسداران و حتی رسانه‌های حکومتی در خصوص این جابجایی هم در بروز و ظهور چنین پروپاگاندایی بی‌تأثیر نبود- این ذهنیت ایجاد شد که اقدام مزبور بیشتر از آنکه در راستای تقویت مرزهای کشور باشد در راستای تحریک افکار عمومی، به ویژه در منطقه آزربایجان، و حتی تحریک کشور همسایه یعنی آزربایجان شمالی و قوت قلب دادن به رژیم اشغالگر ارمنستان می‌باشد.
از سوی دیگر، رسانه‌ای کردن این جابجایی و اتخاذ رویکرد تبلیغاتی در خصوص این موضوع، موجب شکل‌گیری این ذهنیت در آزربایجان جنوبی شد که سپاه پاسداران به مورد اعتمادترین بازوی خود در آزربایجان جنوبی یعنی لشکر عاشورا هم بی‌اعتماد گردیده و حاضر نشده تأمین امنیت مرزهای مشترک با آزربایجان شمالی را به آنها بسپارد! کما اینکه قبلاً هم جنبه‌هایی از این بی‌اعتمادی، در حوادث مشابه بروز کرده‌بود.
به راستی کدام قسمت از مرزهای شمالغرب کشور در شرایط کنونی نیاز به تقویت بیشتر دارد؟ مرزهای شمالی که با پایان یافتن درگیری‌ها در نوار مرزی کشور و استقرار ارتش آزربایجان آرامش کامل بر آن حاکم گردیده یا مرزهای غربی که هر روز فرزندان بی‌گناه این سرزمین که رخت سربازی اجباری را بر تن کرده‌اند، آماج تیرهای تروریست‌های پژاک می‌شوند؟! را نادیده بگیرند.— محمدرحمانی فر
سؤال اینجاست که اگر هدف سپاه فقط تقویت مرزهای کشور بوده‌است، با خروج نیروهای اشغالگر ارمنی از نوار مرزی این کشور و استقرار ارتش آزربایجان در این مناطق که موجب شادمانی و آرامش درونی مرزنشینان این سوی آراز گردیده، چه تهدیدی متوجه مرزهای این کشور و مرزنشینان بوده‌است که ضرورت این جابجایی را ایجاب نماید؟! سؤال دوم اینکه چرا این جابجایی برخلاف جابجایی‌های مرسوم در یگان‌های نظامی با تبلیغات و حتی پروپاگاندا همراه بوده‌است؟!
سؤال آخر و مهمتر اینکه، به راستی کدام قسمت از مرزهای شمالغرب کشور در شرایط کنونی نیاز به تقویت بیشتر دارد؟ مرزهای شمالی که با پایان یافتن درگیری‌ها در نوار مرزی کشور و استقرار ارتش آزربایجان آرامش کامل بر آن حاکم گردیده یا مرزهای غربی که هر روز فرزندان بی‌گناه این سرزمین که رخت سربازی اجباری را بر تن کرده‌اند، آماج تیرهای تروریست‌های پژاک می‌شوند؟!
