عدم قبول رهبر اپوزیسیون از سوی پارلمان ارمنستان اوضاع این کشور فلک زده را بیش از پیش دچار بحران کرده است.
نیکول پاشینیان خواستار اعتصابات سراسری شده و از سوی وابستگان حزب جمهوریخواه که حیاتشان وابسته به روسیه است حالت دفاعی گرفته اند و احتمال درگیری نظامی وجود دارد.
حزب خروج به رهبری پاشینیان از ابتدای ظهور تمایلات غرب گرایانه داشته است و از سوی روسیه همواره بایکوت شده است. در جریان مذاکرات ارمنستان با اروپا این حزب بیشترین تقلا را برای کسب جمایت اتحادیه اروپا داشت.
با نگاه عمیق تر به قضایا میتوان رد پای یک انقلاب مخملی غربی را در ایروان دید. ارمنستان کشوری منزوی که از سوی همه همسایگان طرد شده و از لحاظ اقتصاد و اجتمائی دچار فروپاشی است مرحله حساسی از گذار از شرق به غرب را میگزراند.
اما چیززی که برای ما آزربایجانیها مهم است مسئله قره باغ است. خاک اجدادی تورکها که ۲۰ سال است توسط ارمنستان و شرکایش اشغال شده است. قطعا خروج ارمنستان از اردوگاه روسیه زلزله ای برای داشناکسیون و ارامنه اشغالگر قره باغ است.
ارمنستان کشوری بغایت ضعیف و بی بنیه است و بلافاصله بدامن آمریکا خواهد خزید از این منظر میتوان تصور نمود که ایروان تمایل به گشایش مرزها با تورکیه و کاهش رابطه با ایران و روسیه داشته باشد.
ارامنه بخوبی دانسته اند که قره باغ لقمه بزرگی برای ارمنستان است و ادامه اشغال آن منجر به خفه گی ایروان خواهد شد. مهاجرفرسترین کشور منطقه با کمترین رشد اقتصادی دیر یا زود باید در مورد بازگرداندن قره باغ به آزربایجان تصمیم بگیرد.
واقعیت اینست که مرز چند ده کیلومتری ایران با ارمنستان نتوانسته این کشور را از همسایگان ثروتمندش بی نیاز کند. مواضع ضد ایرانی و روسی حزب خروج هم از این رو است.
در صورت پیروزی نیکول به احتمال قوی مذاکرات قره باغ از سر گرفته میشود و اینجا باید نقش تورکیه قوی تر از سابق باشد.
