شاهنامه چیست ؟
شاهنامه کتابی که از لحاظ اجتماعی وانسانی بی محتوا است و از نظر علمی و تاریخی نیز بدون منبع است و سندیت ندارد.از نظر اجتماعی فقط صد بیت شعر از فردوسی موجود است که آن هم شکایت شاعر از مردم و پادشاه است که به وی آب و غذا نمیدادند.

اکثر شاعران هم عصر فردوسی دروغ گو و یاوه گوئې او را نوشته اند.از آن جمله شاعر معروف همان دوره فرخی سیستانی ،مصراع زیر را گفته است : گفتا که شاهنامه دروغ است سربسر.

فرید الدین عطار نیشابوری در کتاب اسرارنامه نوشته است : چون فردوسی فقط در مدح حاکمان عمر سپری کرده است ،خواندن شاهنامه برای هر فرد عاقلی بدعت و ضلالت است. 

معزی نیشابوری میگوید : من عجب دارم زفردوسی که تا چندان دروغ از کجا آورد و بیهوده چرا گفت این سمر .

انوری در ابیاتی ناقص العقل بودن فردوسی و پست بودن شاهنامه را چنان بر زبان آورده است: در کمال بوعلی نقصان فردوسی نگر هر کجا آمد شفا شهنامه گو هرگز مباش .

از محققان معاصر نیز احمد شاملو بر شاهنامه ایراد گرفته است.
دکتر حسین فیض اللهی ،شاهنامه را غیر علمی ،دروغ و اشاعه دهنده مفاسد اخلاقی و خانوادگی بیان کرده است. 

سلطان محمود غزنوی خطاب به فردوسی گفته است : شاهنامه ی تو، چیزی نیست که یک قاطرچی در ارتش من، از صد رستم داستان تو، پهلوانتر است.

از بیت های مشهور شاهنامه:
اگر سر به سر تن به کشتن دهیم
از آن به که کشور به دشمن دهیم
که حرف فردوسی نیست و این جملات را مردم توران به پادشاه خودشان (افراسیاب) گفته اند.